Filosoferen is makkelijker als je denkt. Dat is de titel van een boekje van Coen Simon over filosoferen. Tijdens de filosofiemaaltijden die ik samen met mijn man organiseer, ervaar ik dat deze titel helemaal klopt.
Afgelopen week zijn we met 20 deelnemers en 4 gespreksleiders een filosofie-avond ingegaan en aangegaan. Bij aanvang voelt het een beetje ongemakkelijk, want bijna iedereen is vreemd voor elkaar. Als je samen met je partner, vriend of vriendin bent gekomen, dan wordt je verzocht om ieder aan een andere tafel plaats te nemen. Spannend! Iedereen zit met onbekenden aan tafel.
Bij het voorgerecht wordt gevraagd om te vertellen welke vraag of stelling je bij het onderwerp ontmoeten hebt meegenomen.
‘Wat is ontmoeten?’, ‘Ontmoeten is energie tussen individuen!’, ‘Is ontmoeten via internet ook ontmoeten?’, ‘Is een brief schrijven/ontvangen ontmoeten?’, ‘Is ontmoeten noodzaak?’
Het stellen van zo’n vraag blijkt voldoende om de gespreksflow tot stand te brengen. Mijn vijf disgenoten, waarvan ik er vier nog nooit eerder heb ontmoet voelen al snel als goede bekenden.
Als het hoofdgerecht zich aandient gaan we verder door op zoek te gaan naar de essentie van de opgebrachte vragen. Bij ons aan tafel is dat een heel logische stap. Het filosoferen lijkt als vanzelf te gaan. Al bij het voorgerecht is de nieuwsgierigheid naar elkaars gedachten groot. De bereidheid om ruimer te denken dan gewoon, is enorm. Wat voorafgaand aan deze maaltijd als ver van mijn bed, geitenwollensokkerig of ronduit belachelijk werd beschouwd, wordt toch gehoord en bevraagd. Het mag bestaan. Er is zelfs een moment dat twee schijnbaar uit elkaar liggende blikken op de werkelijkheid veel overeenkomsten blijken te hebben. Omarming van het vreemde andere en van de vreemde ander kan niet uitblijven. Het is een echt wauw-moment dat alleen tot stand kan komen door de bereidheid om oordeel achterwegen te laten.
Door zo’n gesprek wordt ik me weer bewust dat het uitspreken van oordelen gedaan wordt zonder goed na te denken. Oordelen doen we vaak tussen neus en lippen door.
Ons oordeel weglaten, stil zijn en luisteren, stimuleert het denken en brengt nuance. Mooi!
Het gesprek met deze fijne mensen mag nog heel lang duren. De aankondiging van het overheerlijke toetje wordt dan ook ervaren als een ongewenste gast.
Toch is het tijd om te resumeren, te benoemen wat deze dialoog ons heeft gebracht en wat we mee naar huis nemen.
Filosoferen is leuk, licht, serieus, humorvol, warm, maakt vrienden, is pittig en toch makkelijker dan je denkt maar vooral makkelijker als je denkt.
Filosoferen is makkelijker als je denkt. Dat is de titel van een boekje van Coen Simon over filosoferen. Tijdens de filosofiemaaltijden die ik, samen met mijn man, organiseer, ervaar ik dat deze titel helemaal klopt.
Afgelopen week zijn we met 20 deelnemers en 4 gespreksleiders een filosofie-avond ingegaan en aangegaan. Bij aanvang is het een beetje spannend, want bijna iedereen is vreemd voor elkaar. Als je samen met je partner, vriend of vriendin bent gekomen, dan wordt je verzocht om ieder aan een andere tafel plaats te nemen. Spannend! Iedereen zit met onbekenden aan tafel.
Bij het voorgerecht wordt gevraagd om te vertellen welke vraag of stelling je bij het onderwerp ontmoeten hebt meegenomen.
‘Wat is ontmoeten?’, ‘Ontmoeten is energie tussen individuen!’, ‘Is ontmoeten via internet ook ontmoeten?’, ‘Is een brief schrijven/ontvangen ontmoeten?’, ‘Is ontmoeten noodzaak?’
Het stellen van zo’n vraag blijkt voldoende om de gespreksflow tot stand te brengen. Mijn vijf disgenoten, waarvan ik er vier nog nooit eerder heb ontmoet voelen al snel als goede bekenden.
Als het hoofdgerecht zich aandient gaan we verder door de essentie van de opgebrachte vragen te zoeken. Bij ons aan tafel is dat een heel logische stap. Het filosoferen lijkt als vanzelf te gaan. Al bij het voorgerecht is de nieuwsgierigheid naar elkaars gedachten groot. De bereidheid om ruimer te denken dan gewoon, is enorm. Wat voorafgaand aan deze maaltijd als ver van mijn bed, geitenwollensokkerig of ronduit belachelijk werd beschouwd, wordt toch gehoord en bevraagd. Het mag bestaan. Er is zelfs een moment dat twee schijnbaar uit elkaar liggende blikken op de werkelijkheid veel overeenkomsten blijken te hebben. Omarming van het vreemde andere en van de vreemde ander kan niet uitblijven. Het is een echt wauw-moment dat alleen tot stand kan komen door de bereidheid om oordeel achterwegen te laten.
Door zo’n gesprek wordt ik me weer bewust dat het uitspreken van oordelen gedaan wordt zonder goed na te denken. Oordelen doen we vaak tussen neus en lippen door.
Ons oordeel weglaten, stil zijn en luisteren, stimuleert het denken en brengt nuance. Mooi!
Het gesprek met deze fijne mensen mag nog heel lang duren. De aankondiging van het overheerlijke toetje wordt dan ook ervaren als een ongewenste gast.
Toch is het tijd om te resumeren, te benoemen wat deze dialoog ons heeft gebracht en wat we mee naar huis nemen.
Filosoferen is leuk, licht, serieus, humorvol, warm, maakt vrienden, is pittig en toch makkelijker dan je denkt maar vooral makkelijker als je denkt.
Voedsel voor de geest organiseert met enige regelmaat een filosofiemaaltijd. Wil je er meer over weten? Kijk dan op onze website.